موزه آذربایجان
موزه آذربایجان در مرکز تبریز و در جوار مسجد کبود قرار دارد .
این موزه که به عنوان دومین موزه باستان‌شناسی ایران پس از موزه ملی ایران شناخته می‌شود،
آثار تاریخی و هنری متعلق به تاریخ اسلامی و تاریخ پیش از اسلام به نمایش گذاشته شده‌اند.
ثبت :
این موزه در تاریخ هشتم دی ماه 1390 شمسی به شمارهٔ ۳۰۵۶۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
بهره برداری از موزه آذبایجان :
در سالهای ۱۳۰۶ و ۱۳۰۷ شمسی نمایشگاهی از سکه‌های تاریخی تبریز در کتابخانه تربیت برقرار شد. در پی همین نمایشگاه طرح تأسیس موزهٔ آذربایجان در این شهر مطرح گردید. با این حال اجرای طرح بنای موزه آذربایجان مدت‌ها به طول انجامید. در این سالهای آثار تاریخی و هنری کماکان در تبریز به نمایش گذاشته می‌شد. در یکی از مهم‌ترین این نمایشگاه‌ها در سال ۱۳۳۶ خورشیدی، ۲۰۲ عدد اثر تاریخی متعلق به موزهٔ ایران باستان به تبریز فرستاده شد تا در کتابخانه ملی این شهر به نمایش گذاشته شود. بعدها نیز آثار و اشیای تاریخی تبریز در دبیرستان نجات این شهر نگهداری شده و به نمایش درمی‌آمدند. سرانجام در اردیبهشت ۱۳۳۷ خورشیدی بنای موزه ی آذربایجان آغاز شد و این موزه به‌طور رسمی در سال ۱۳۴۱ شمسی به بهره‌برداری رسید.
موزهٔ آذربایجان از ۳ سالن به متراژ ۸۰۰ متر مربع و سالن مخصوص نمایش سکه‌ها و مهرهای تاریخی ایران در طبقهٔ اول تشکیل یافته است .
طبقه همکف
در طبقهٔ همکف موزه آذربایجان، آثار و اشیای تاریخی مربوط به دوران پیش از تاریخ و دوران پیش از اسلام گردآوری شده‌اند که سفال‌های مربوط به تپهٔ اسماعیل‌آباد با هفت هزار سال قدمت، از تاریخی‌ترین آثار این بخش به‌شمار می‌روند. قدمت سنگ‌های معدنی «سرپانتین» که در جیرفت یافته شده‌اند نیز به دوران پیش از تاریخ می‌رسد؛ بر روی این سنگ‌ها تصاویری از گیاهان و حیوانات گوناگون نقش بسته‌است. همچنین مجسمهٔ الههٔ زن که در رستم‌آباد گیلان یافته شده، سه هزار سال قدمت دارد؛ این مجسمه ارزش زن را در دوران ایران باستان به تصویر کشیده‌است. ریتون‌های مربوط به دو تا سه هزار سال پیش نیز در این موزه نگهداری می‌شوند.
اجساد مرد و زنی که مربوط به سه هزار سال پیش هستند در سال ۱۳۷۸ خورشیدی و در پیرامون مسجد کبود یافت شده است. این اجساد از بقایای گورستان سه هزار سالهای محسوب می‌شوند که برای بازدید عموم به موزه آذربایجان انتقال یافته‌اند. سنگ بسم‌الله اثر محمدعلی قوچانی نیز در انتهای سالن طبقه همکف قرار گرفته‌است. چهار قسمت از این سنگ پنج‌قسمتی قاب آن و یک قسمت باقی‌مانده نیز متن آن است.
طبقه اول
قدیمی‌ترین آثار طبقهٔ اول موزهٔ آذربایجان مربوط به سدهٔ چهارم هجری و شهر نیشابور است که از مهم‌ترین ویژگی‌های آن‌ها می‌توان به استفاده از خط کوفی، استفاده نقش‌های اسلیمی و استفاده از لعاب سفید در این آثار اشاره کرد. ظروف سفالی مربوط به دورهٔ ایلخانان و قفل رمزی مربوط به سدهٔ ششم هجری نیز از دیگر آثار تاریخی این بخش محسوب می‌گردند.
در سالن سکه‌ها و مهرهای تاریخی ایران نیز قدیمی‌ترین سکه‌های ضرب‌شده در ایران از دورهٔ هخامنشیان تا دورهٔ قاجاریان به نمایش درآمده‌اند. همچنین نمونه‌هایی از مهرهای تاریخی ایران در این بخش قرار گرفته‌اند.
طبقه زیرزمین
مجسمه های ساخته شده توسط احد حسینی در طبقهٔ زیرزمین موزهٔ آذربایجان نگهداری می‌شوند. این مجسمه‌ها دید عمیقی نسبت به سرگذشت و اخلاق انسان در طول سده‌های گذشته -به خصوص سدهٔ بیستم- دارند. این مجسمه ها بعد از انقلاب و به همت و سفارش اولین رییس موزه آذربایجان ادیب و شاعر فرهیخته استاد مرحوم حسین حسینچی در طبقه زیر زمین موزه ساخته شدند. بخش سنگ‌نگاره‌های تاریخی، جدیدترین بخش موزهٔ آذربایجان است که در طبقهٔ زیرزمین این موزه قرار گرفته‌است. در این بخش مجموعه‌ای از پیکره‌های انسانی، سنگ گورها، سنگ‌های کتیبه‌دار، قوچ‌های سنگی و مجسمه‌های سنگی به نمایش گذاشته شده‌اند.
فاصله موزه از مکان های مهم :
| فرودگاه | 11 کیلومتر |
| ترمینال | 6/6 کیلومتر |
| راه آهن | 7 کیلومتر |
| بازار | 1/5 کیلومتر |
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید ؟در گفتگو ها شرکت کنید!