قلعه فلک الافلاک
قلعه فلک الافلاک قلعه‌ای تاریخی در مرکز شهر خرم‌آباد در استان لرستان است.. این بنا بر فراز تپه‌ای مشرف به شهر خرم‌آباد و در نزدیکی رودخانه، در مرکز شهر قرار گرفته و بهترین اثر تاریخی و گردشگری در این شهر است.
ثبت در آثار ملی ایران :
این بنا در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۴۸ با شمارهٔ ثبت ۸۸۳ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
نام های دیگر :
این قلعه با نامهای گوناگونی در طول زمان شناخته شده است که از ان جمله می توان به نامهای زیر اشاره داشت :
دژِ شاپورخواست
قلعه ی دوازده بُرجی
سابرخواست
قلعهٔ خرم‌آباد
دوازده برجی
کاخ اتابکان
پیشینه و قدمت قلعه فلک الافلاک :
- ساسانیان :
قدمت این قلعه به دوره ی ساسانیان می‌رسد. ساسانیان شهری با نام شاپورخواست در حدود منطقهٔ کنونی خرم‌آباد ساختند که بعدها ویران شد و در حدود سده ی هفتم هجری، خرم‌آباد فعلی به‌جای آن بنا گردید. گمان می‌رود که قلعهٔ فلک‌الافلاک، همان دژ شاپورخواست باشد که در دوره ی ساسانی کاربرد حکومتی و نظامی داشته است.
- قاجار :
محمدعلی میرزا دولتشاه در سال ۱۲۳۷ هجری قمری به حکومت کرمانشاهان و لرستان منصوب شد. قلعه که تا آن زمان به حالت نیمه مخروبه درآمده بود و فقط توسط شخصی به نام میرزا ابوطالب‌خان مرمت مختصری در آن صورت گرفته بود به دستور محمدعلی میرزا مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت و دیوانخانه و سربازخانه را نیز در پایین قلعه احداث نمود قلعهٔ فلک الافلاک در دوره ی قاجار به دلایل مختلف مورد توجه قرار گرفت و به‌صورت مقر حکومت و مرکز اداری و نظامی منطقه درآمد و رفت و آمد دولتمردان قاجار به قلعه بسیار صورت می‌گرفت .
- پهلوی :
در دوران رضاشاه ساختمان هایی جهت اصطبل و سربازخانه و ستاد لشکر ۵ ارتش شاهنشاهی ایران در محدوده ی حصار ۱۲برجی احداث گردید که دو ساختمان از مجموعه ساختمان‌های گفته شده در حال حاضر در محوطه ی سپاه پاسداران باقی مانده است و ساختمان دیگر که معروف به ساختمان اصطبل بود در سال ۱۳۷۸ توسط سپاه، تخریب گردید. مجموعه ی حصار ۱۲برجی و قلعه به پادگان نظامی تبدیل گردید و قلعه ی فلک‌الافلاک تا سال ۱۳۳۰ به محل نگهداری مهمات لشکر ۵ مخصوصاً مین و مواد منفجره تبدیل شد که در همان سال، مهمات ذخیره شده را خارج کردند و قلعه را برای استقرار تبعیدی‌ها آماده ساختند. قلعهٔ فلک‌الافلاک در آن زمان به محل نگهداری زندانیان سیاسی تبدیل شد ، فضای داخلی تالارهای قلعه به همین منظور دستکاری شد. گفته شده است که در وسط تالارها کانالی کنده شده بود و زندانیان از دو طرف کانال در یوغ‌های خود پای در کانال داشتند. مهم‌ترین اتفاقی که در سال ۱۳۳۸ خورشیدی اتفاق افتاد تخریب برج جدیدساز (برج شمال غربی) بر اثر زمین لرزه بود. استفاده از قلعه به‌عنوان زندان تا سال ۱۳۴۷ ادامه یافته و در سال ۱۳۴۸ به‌مدت کوتاهی به بایگانی راکد ارتش تبدیل شد. در همین سال به‌عنوان یک بنای تاریخی به اداره ی فرهنگ و هنر لرستان واگذار گردید . در سال ۱۳۵۴ نمایشگاه منطقه‌ای مردم‌شناسی لرستان در این محل گشایش یافت و در سال ۱۳۵۶ با گشایش موزه ی مفرغ‌های لرستان به‌کار خود ادامه داد.
- جمهوری اسلامی :
در سال ۱۳۶۳ پس از شروع جنگ ایران و عراق و برای امنیت، اشیای موزه جمع‌آوری گردید و پس از جنگ با مرمت بخشی از بنا، نمایشگاه عکس، سنگ و سفال افتتاح شد ، در سال ۱۳۷۶ موزه ی باستان‌شناسی افتتاح شد ولی به‌علت ضعف در شرایط و امکانات مورد نیاز تا سال ۱۳۷۸ راه‌اندازی نشد. در همین سال، بخش شمالی حیاط اول به چای‌خانه تبدیل شد و در سال ۱۳۷۹ آزمایشگاه مرمت آن تجهیز و به بخش جنوبی حیاط اول به برج نوساز منتقل گردید، هم‌اکنون موزهٔ مردم‌شناسی آن در بخش جنوبی حیاط دوم راه‌اندازی شده است.
دو ساختمان از مجموعه ساختمان‌های قلعه در محدودهٔ فعلی دانشگاه لرستان باقی مانده است که یکی از آن‌ها محل برگزاری کلاس‌های درس در دو طبقه است و در فهرست آثار ملی ایران به‌ثبت رسیده است. قرینهٔ همین ساختمان در سال ۱۳۷۳ توسط دانشگاه لرستان تخریب و به جای آن، دپارتمان شیمی احداث شده است و ساختمان دوم، یک طبقه است که به‌عنوان محل بانک از آن استفاده می‌شود. ساختمان‌ها در جهت شرقی–غربی ساخته شده‌اند و علاوه بر این‌ها بنای دیگری از دورهٔ پهلوی در محل کنونی باشگاه افسران باقی مانده‌است که به‌شکل نامطلوبی با آستری از سیمان سفید روی آن را پوشانده‌اند. ویژگی قابل توجه بناهای مذکور، یک‌دست بودن با بافت تاریخی اطراف قلعه و نموداری از تاریخ یک دوره از معماری ایران است که آن را می‌توان معماری ایرانی–فرنگی نامید. با این‌حال ساختمان‌های مذکور از ویژگی‌های قابل توجه زمان خود برخوردارند که به‌طور کلی می‌توان به کاربرد پلان متقارن، استفاده از درز انبساط، آجرکاری به‌صورت برجسته در ساختمان دانشگاه و همچنین سقف‌های شیروانی نام برد.
معماری قلعه فلک الافلاک :
معماری فعلی بنا، بیانگر الحاقات فراوانی است که در دوران‌های گوناگون به آن افزوده شده است ، بیشترین این تحولات مربوط به دوره صفویه تا قاجار است. بر اساس مدارک تصویری تا حدود یک‌صد سال قبل ، بارویی ۱۲برجی در پیرامون بنای فعلی وجود داشته، که اکنون آثار این برج از آن در محوطهٔ شمال غربی قلعه، قابل مشاهده است.
وسعت تقریبی بنا ۵٬۳۰۰ متر مربع، شامل ۸ برج، دو صحن و ۳۰۰ جان‌پناه است. ارتفاع بلندترین دیوار تا سطح تپه ۲۳ متر و مصالح آن از سنگ، آجر، خشت و ملات گچ و آهک است. ورودی بنا به سمت شمال و در بدنهٔ برج جنوب غربی تعبیه شده که پس از گذر از راهروی ورودی به حیاط اول وصل می‌گردد. ورودی قلعهٔ فلک‌الافلاک در بخش شمالی و در برج جنوب غربی به عرض ۱۰ متر و ۲۰ سانتی‌متر و ارتفاع سه متر ساخته شده و در ساخت این بنا از مصالحی چون خشت، آجر (قرمز و بزرگ)، سنگ و ملات استفاده شده‌است. پلان بنای این قلعهٔ تاریخی به‌صورت هشت‌ضلعی نامنظم است.
حیاط اول
ابعاد این حیاط که در جهت شمالی–جنوبی طراحی شده ۲۲/۵×۳۱ متر است. پیرامون آن از چهار برج تشکیل شده که دو برج آن در شمال و شمال غربی و دو برج دیگر در جنوب و جنوب غربی قرار دارد.
حمام قدیمی
حمام قلعه در ضلع شمالی حیاط اول و در نزدیکی چاه قلعه قرار داشته‌است. این حمام تا اواخر دورهٔ قاجار، قابل استفاده بوده و اکنون آثاری از آن مانند تنبوشه‌های سفالی، نقش‌های آهکی و کانال‌های زیرزمینی، قابل مشاهده است.
چاه قلعه
در شمال شرقی حیاط اول و در پشت یک طاق‌نمای بلند، چاه آب قلعه قرار دارد. عمق این چاه که بیشتر آن با برش صخره به سرچشمه ی آب گلستان راه یافته نزدیک به ۴۰ متر است. در گذشته آب مورد نیاز ساکنین دژ از همین چاه تأمین می‌شده و اکنون نیز قابل بهره‌برداری است.
حیاط دوم
ابعاد این حیاط در جهت شرقی–غربی، ۲۱×۲۹ متر است و همانند حیاط اول از چهار برج تشکیل می‌گردد. در چهار جهت این حیاط، تالارهای بزرگی قرار دارد که به یکدیگر راه دارند و اکنون به موزه تغییر کاربری یافته‌اند. از نکات قابل تأمل در معماری بنا، وجود گریزگاهی مخفی در ضلع جنوبی و فضاهای زیرزمینی در ضلع شمالی و شرقی آن است.
رطوبت‌گیر
به‌نظر می‌رسد که قلعهٔ فلک‌الافلاک با یک سیستم از کانال‌های رطوبت‌گیر ساخته شده است. قبل از این، کارشناسان معتقد بودند این کانال‌های رطوبت‌گیر با ارتفاع بیش از ۱ متر که تمام محوطهٔ زیر قلعه را پوشانده‌است، مخفیگاهی برای ساکنان است. اما در واقع مهندسان ساسانی به‌دلیل آگاهی از تغییر اقلیم منطقه و وضعیت آب‌های زیرزمینی، قلعه را به سیستمی رطوبت‌گیر مجهز کرده‌اند. قلعهٔ فلک‌الافلاک با مصالح مختلفی مانند سنگ و چوب که در مقابل رطوبت، آسیب‌پذیر هستند، ساخته شده‌است. به‌همین دلیل، این قلعه در بلندترین نقطهٔ شهر خرم‌آباد ساخته شد تا باد به داخل بنا نفوذ کند و پایه‌های آن را خشک کند.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید ؟در گفتگو ها شرکت کنید!