حمام گنجعلی خان ( موزه مردم شناسی کرمان )
حمام گنجعلی خان یکی از بناهای باستانی و بسیار ارزشمند کرمان است که در سال 989 هجری شمسی توسط گنجعلی بیک ملقب به گنجعلیخان از حاکمان کرمان در زمان شاه عباس ساخته شد .
معماری حمام گنجعلی خان :
معمار و طراح این حمام شخصی به نام استاد سلطان محمد، معمار یزدی بود. و سپس توسط علیمردان خان، پسر گنجعلی خان تکمیل شده و به‌شکل امروزی خود درآمده است.
حمام گنجعلی خان ۲۶ متر طول، ۳۰ متر عرض و حدود ۱,۳۰۰ متر مربع زیر بنا دارد که از سردری با معماری منحصربه‌فرد، ورودی به‌شکل دالان، رختکن، حوض و خزینه برخوردار است. استادان برجسته ایران در آن زمان در زیباسازی و طراحی این اثر تاریخی از نقاشی‌های بسیار ظریف، خوشرنگ‌ترین کاشی‌های موجود، نورپردازی محوطه حمام، تزیینات گچ‌بری زیبا و چشم‌‌نواز و خطاطی‌های دلنشین استفاده کرده‌اند.
این حمام، مانند دیگر حمام‌های ایران قدیم ، از بخش‌های مختلفی از جمله قسمت شاه‌نشین تشکیل شده است تا جایگاه اقشار مختلف جامعه (ثرومندان و مردم عادی)، از یکدیگر جدا شود. معماران زبده و خلاق آن زمان برای آسایش و راحتی مردم، رختکنی با ۶ غرفه جداگانه طراحی کرده بودند.
همچنین معماران با استفاده از کاشی‌ها و سنگ‌های خوش‌رنگ و زیبا به سراسر این حمام نمای چشمگیری داده‌اند. سقف رختکن نسبتا بلند و بر ستون‌های مستحکم استوار است. علاوه بر غرفه‌هایی که دور رختکن قرار گرفته‌اند، حوض زیبایی در وسط این غرفه‌ها خودنمایی می‌کند. فواره‌ای که در مرکز این حوض درست شده است بسیار زیبا و دل انگیز است .
روشنایی داخل حمام از طریق نورگیرهایی تامین می‌شود که در مرکز یا دور سقف‌ها قرار دارد و علاوه بر هدایت نور خورشید به داخل فضاها، از اشراف و دید جلوگیری می‌کرد و موجب تنظیم حرارت گرمخانه می‌شد. همچنین تابش نور خورشید به آب داخل حوض و بازتاب آن به دیوارها و سقف‌ها، زیبایی بیشتر حمام را در پی داشت.
طبق کاوش معماران و مهندسان، گرمای این حمام به‌وسیله گلخن یا تون تامین می‌شد و از تون، کانا‌ل‌های گربه‌‌‌رو به زیر گرمخانه حمام طراحی و کشیده شده بود که هوای گرم را از خود عبور می‌داد، کف گرمکن را گرم کرده و هوای کثیف و آلوده را از طریق روزنه‌ها به خارج از حمام منتقل می‌کرد.
مهم‌ترین ویژگی‌های معماری حمام گنجعلی خان:
- کاشی‌های معرق، هفت رنگ و خشتی با تصویر انسانی
- استفاده از آب قنات و شبکه آبرسانی به خزینه، گرمخانه، سربینه، حوض‌ها، حوضچه‌ها و فواره‌های متعدد
- نحوه گرم‌کردن هوای داخل حمام و آب‌بندی مخازن
- ارتفاع کم، باریک و طولانی راهروها و ارتفاع زیاد رختکن
- شکل و تزیینات هشتی‌های میانی و سردرها
- طراحی ورودی‌ها و خروجی‌ها متناسب با فضا
- گودبودن حمام و کاهش ارتعاشات لرزشی به‌دلیل قرارگیری در درون زمین و ضدزلزله بودن
بخش‌های مختلف حمام گنجعلی خان :
ورودی و سردر
ورودی و سردر حمام یکی از زیباترین بخش‌های حمام است که با آجرهای ساده و نیلی، حاشیه‌ای از سنگ مرمر، نقاشی‌ها و مقرنس‌بندی خودنمایی می‌کنند.
دالان و هشتی
پس از سردر، راهرویی قرار دارد که به‌صورت غیرمستقیم کشیده شده است تا از یک سو مانع دید به درون حمام شود و از سوی دیگر، گرمای آن را حفظ کند. این دالان به یک هشتی کوچک می‌رسد. هشتی، فضایی سرپوشیده است که بعد از ورودی قرار دارد. با عبور از هشتی حمام گنجعلی خان، درگاهی منقوش با حجاری پرندگان دریایی پیش روی بازدیدکنندگان قرار می‌گیرد که آن‌ها را به فضاهای بعدی حمام راهنمایی می‌کند.
رختکن و میان در
رختکن از فضاهای اصلی بنا است که با نام سربینه نیز شناخته می‌شود. رختکن حمام گنجعلی خان فضای سرپوشیده و هشت گوشی است که حوضی هشت‌ضلعی در میان آن خودنمایی می‌کند. دور رختکن، ۶ غرفه برای نشستن و تعویض لباس تعبیه شده است که هر یک نور مخصوص خود را دارند. هر غرفه به یک طبقه از اجتماع اختصاص داشت که بر اساس تقسیمات آن دوران شامل سادات، روحانیون، خان‌ها، اعیان‌‌ها، بازاری‌ها و رعایا می‌شد.
در این فضا از سطوح کاشی‌کاری پرنقش‌ونگار تا سنگ‌های مرمر، سقف‌های کاربندی و فواره به چشم می‌خورد. این ترکیب با نورپردازی ویژه در هم آمیخته و فضای دلنشینی ایجاد کرده است. سقف رختکن نمونه جالبی از یزدی‌بندی و کاربندی‌های مختلف به حساب می‌آید که با کاشی‌های خشتی و نقاشی‌های اسلامی تزیین شده است.
به‌طور کلی رختکن فضای یک‌پارچه‌ای دارد؛ اما گوشه‌هایی خلوت و تودرتو نیز در آن به چشم می‌خورد که فضایی مناسب برای استراحت، عبادت و گفت‌وگو بوده است.
فضایی به نام میان‌در نیز در این حمام وجود دارد که در واقع یک رختکن کوچک است و تبادل گرما میان سربینه و گرمخانه را به کمترین میزان می‌رساند. افراد پس از استحمام مدتی در این فضا منتظر می‌ماندند تا دمای بدنشان متعادل شود و به‌دلیل تغییر ناگهانی دما دچار مشکل نشوند. یک طرف میان‌در، رختکن قرار دارد و سمت دیگر فضایی شش‌ضلعی است که به گرمخانه راه پیدا می‌کند.
فضای واسطه
در رختکن، راهروی طولانی و زاویه‌داری وجود دارد که از آن به‌عنوان فضای واسطه میان رختکن و گرمخانه استفاده می‌شد. این دالان به یک هشتی میانی می‌رسد که سکوهایی در دو طرف آن قرار دارد. روی این سکوها ظروفی همچون تشت، تاس و وسایلی مانند لنگ، سدر، حنا، سینی‌های قدیمی، شانه‌های سنتی، آینه‌های مختلف، سنگ پاهای قدیمی و… گذاشته شده است.
گرمخانه و خزینه
طول صحن گرمخانه حمام ۶٫۲۵ متر و عرض آن ۷٫۵ متر است و خزینه ابعادی برابر با ۸٫۵ در ۵٫۷۵ متر دارد. گرمخانه مستطیل‌شکل و دارای یک حوض آب سرد با طاقی شبیه خیمه است و در آن کاشی‌کاری و گچ‌بری دیده می‌شود. سیستم کانال‌کشی آب و فواره‌های حوض بسیار دقیق و بی‌نقص طراحی شده‌اند که از عجایب معماری حمام به حساب می‌آیند.
سنگ یک‌پارچه‌ای با ضخامت ۱۰ سانتی‌متر در این بخش وجود دارد و به‌حدی شفاف است که نور را به داخل حمام انتقال می‌دهد. افراد داخل حمام از روی این سنگ موقعیت زمانی را تشخیص می‌دادند و اصطلاحا به آن سنگ ساعت زمان می‌گفتند.
معماری سقف گرمکن با کف آن تطابق دارد و این هماهنگی یکی از ظرافت‌های بنا را به رخ می‌کشد.
خزینه، سه حوض مستقل دارد که حوض میانی برای آب گرم و دو حوض دیگر برای آب نیمه‌گرم و نیمه‌سرد به کار می‌رفتند. در کنار این بخش، فضایی با قاعده هشت‌ضلعی وجود دارد که به‌عنوان خلوت گرمخانه شناخته می‌شد.
تزیینات حمام گنجعلی خان :
ورودی و سردر
در نمای سردر حمام نقاشی‌هایی وجود دارد که کاری از استاد میرزا شکراله هستند. در این قسمت، کتیبه‌‌ای روی سنگ مرمر به چشم می‌خورد که شعری به خط نستعلیق بر آن نوشته شده است و مصرع آخر آن با رمزگشایی حروف ابجد، سال اتمام بنا را نشان می‌دهد:
کسی نداده نشان در جهان چنین حمام (سال ۱۰۲۰ ه. ق)
مقرنس‌کاری سردر، تزیینات گچ‌بری و نقاشی‌های آن را به دو بخش تقسیم کرده است. مقرنس‌کاری قسمت بالای آن مربوط به زمان صفویه می‌شود و هنرمندان سازنده آن، سردر را با گل و بوته تزیین کرده بودند. گچ‌بری این بخش از عمارت در سال ۱۳۷۴ هجری شمسی توسط اداره میراث فرهنگی استان کرمان مرمت شد.
نقاشی‌های قسمت پایینی سردر که قدمت آن به زمان حکومت قاجار باز می‌گردد، روی تزیینات دوره‌ی صفویه انجام شده است و آن‌ها بدون به کارگیری سبک‌های مختلف نقاشی، در نزدیکی و کنار یکدیگر کشیده‌اند. این تصاویر عبارت‌اند از نقوش خسرو و شیرین، پادشاهان در حال شکار، بهرام گور، حیوانات وحشی و کاروان شتر که نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کنند. البته با گذشت زمان، نقاشی‌های بالای در ورودی حمام آسیب‌های زیادی دیده بودند که مورد مرمت قرار گرفتند.
رختکن
ازاره سکوهای رختکن تا ارتفاع یک متر دارای کاشی‌کاری با نقوش گل‌های هندسی هستند. در دو سوی قوس ورودی رختکن از داخل، دو سنگ مرمر سفید دیده می‌شود که لک‌لک‌های در حال پرواز به‌صورت برجسته روی آن‌ها نقش بسته‌اند. پس از این نقش، دو سکوی سنگی وجود دارد که تا ارتفاع یک متر بالای آن‌ها، به کاشی‌کاری با نقش گل‌های انار و کوکب مزین شده است. حاشیه بالای این قسمت نوار پهنی قرار دارد که نقوش صورت زن، گل انار و اسلیمی و برگ‌های کنگره‌دار در زمینه لاجوردی نقش بسته است. کف سکوهای رختکن نیز با کاشی‌های مربع فیروزه‌ای فرش شده‌اند.
گرمخانه
گرمخانه دو تالار بزرگ عمومی و یک تالار کوچک خصوصی دارد که ازاره دیوارهای آن کاشی‌کاری شده‌اند. قسمت بالای دیوار جانبی و زیر سقف را با گچ پوشانده‌اند؛ نیمی از سقف و بالای ازاره دیوارهای جانبی نیز با سطوح کاربندی تزیین شده‌اند و در بخش مشترک میان سطوح، نوارهای باریکی از کاشی فیروزه‌ای دیده می‌شود. تعدادی قوس کوچک و بزرگ در بالای ستون‌ها به وجود آمده است که کاشی‌کاری شده‌اند. نقوش این کاشی‌ها، گل و بوته و به رنگ‌های سفید، آبی، حنایی، سبز و لاجوردی است؛ اما در جاهای مختلف، تنوع و تفاوت‌هایی وجود دارد که بر زیبایی بنا افزوده است.
نورگیر تالار خصوصی حمام در مرکز سقف گنبدی قرار دارد و کاشی‌کاری‌های زیبایی با کتیبه‌های نستعلیق در آن دیده می‌شود. ۱۴ قوس مشبک لانه زنبوری در این بخش قرار دارد که هر یک از قوس‌ها در میان قاب فیروزه‌ای قرار دارند. محیط ۱۴ ضلعی از بیرون با نوار پهنی احاطه شده که اشعاری به خط نستعلیق روی آن نقش بسته است.
فضای واسطه
فضای واسطه دالانی پیچ‌درپیچ بین رختکن و گرمخانه است که ورودی‌هایی قوسی شکل به ارتفاع حدود دو متر دارد. ازاره دالان‌ها کاشی‌کاری شده‌اند و پنج نوع نقش گلدار مشابه بخش رختکن و گرمخانه و همچنین نقوشی از زنان نوازنده در آن مشاهده می‌شود. این زنان در نگارگری ایران برای صحنه بزم شاهان با ترکیب‌های مختلفی به کار می‌رفتند و مدل لباس و کلاه و آرایش صورت و موی آن‌ها، سبک دوره صفوی را نشان می‌دهد.
روی نوارهای باریکی به رنگ حنایی، لاجوردی و یک نوار نسبتا پهن فیروزه‌ای نیز می‌توان شاهد مناظری از طبیعت و صحنه‌های شکار بود.
موزه مردم‌شناسی کرمان :
در حال حاضر این حمام به صورت موزه مردم شناسی درآمده و مجسمه‌هایی مومی در جاهای مختلف حمام افرادی از طبقات مختلف جامعه آن زمان نظیر روحانیون، پیشه‌وران، مردم عادی و غیره را در حمام نشان می‌دهد. با گذر از راهروی طولانی و زاویه دار با سکوهایی در دو طرف هشتی میانی که ظروفی نظیر طشت، تاس و وسایلی مانند لُنگ، سدر، حنا، سینی‌های قدیمی، شانه‌های سنتی، آینه‌های مختلف، سنگ پاهای قدیمی و وسایل تن شویی دیگر، در آن دیده می‌شود. در سمت راست «گرمخانه» مجسمه‌های کیسه کشان و دلاکان، مشغول دلاکی قرار دارند و سمت دیگر، حوضی هشت ضلعی با ستون‌های سنگی یکپارچه که دو به دو قرینه‌اند، با طاقی خیمه مانند و مجسمه‌هایی دیگر دیده می‌شود. «خزینه حمام» و بخش مخصوص استحمام حکام و بزرگان و سنگ ساعت زمان در این بخش نیز از دیدنی‌های آن است.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید ؟در گفتگو ها شرکت کنید!